Depresja u dziecka – objawy, leczenie, o czym pamiętać, hospitalizacja

Depresja u dzieci to temat, który w Polsce nadal pozostaje na marginesie. Jednak warto poświęcić mu uwagę, ponieważ choroba ta może mieć poważne konsekwencje dla rozwoju dziecka oraz jego przyszłego życia. Dlatego dzisiaj chcemy poruszyć kwestię depresji u dzieci w Polsce i zwrócić uwagę na jej objawy, przyczyny oraz sposoby leczenia. Jeśli jesteś rodzicem lub opiekunem dziecka, to ten artykuł jest dla Ciebie.

Czy moje dziecko ma depresję? Niepokojące objawy depresji u Twojego dziecka.

Depresja jest chorobą wpływającą negatywnie na funkcjonowanie i wiąże się ze zmianą sposobu postrzegania siebie i otaczającego świata, posiadanych relacji społecznych, emocji, czemu nierzadko towarzyszą trudności związane z funkcjami poznawczymi takimi jak zdolność do koncentracji czy pamięci. Objawy u dzieci manifestują się nieszablonowo i z różnym nasileniem w zależności od wieku rozwojowego, indywidualnych cech dziecka i otoczenia.

Kryteria rozpoznawania depresji wymieniają i wymagają do jej rozpoznania cech takich jak obniżenie nastroju, drażliwość, utrata zainteresowań i zdolności do odczuwania przyjemności. Szczególnie ważne jest zauważenie, czy niepokojące objawy Twojego dziecka występują przez większość dnia w ciągu co najmniej kolejnych dwóch tygodni.

Innymi objawami depresji u dziecka mogą być na przykład:

1. Zwiększony lub zmniejszony apetyt i mogąca się z tym wiązać zmiana wagi, a u mniejszych dzieci brak osiągnięcia oczekiwanej masy ciała.

2. Bezsenność w nocy lub nadmierna senność w ciągu dnia.

3. Obserwowane pobudzenie lub spowolniałość w zakresie myślenia i poruszania się.

4. Poczucie braku energii lub zmęczenia zwłaszcza u młodszych dzieci.

5. Nieadekwatne poczucie winy, wyrzuty sumienia z powodu bycia chorym, obniżenie brak poczucia własnej wartości.

6. Trudności w myśleniu, zapamiętywaniu, podejmowaniu decyzji, koncentracji, co może przejawiać się trudnościami lub zaległościami szkolnymi, nieadekwatnie większą ilością czasu spędzaną nad wymagającymi intelektu zajęciami w porównaniu do stanu sprzed choroby.

7. Poczucie bezradności lub myśli sammyśli samobójcze myśli samobójcze obójcze, pogodzenie się z wizją własnej śmierci.

8. Zaburzenia zachowania, np. agresja, nieudolność lub niezdolność do kontroli nad sobą.

9. Zaburzenia w odżywianiu jak anoreksja lub bulimia.

Ważne!

Kiedy podejrzewasz depresję u swojego dziecka, ważne jest, aby zawsze skonsultować się z lekarzem, psychologiem klinicznym lub psychoterapeutą, który może pomóc w diagnozowaniu choroby i uzyskaniu odpowiednich zaleceń, które pozwolą dziecku wrócić do zdrowia.

Przyczyny depresji u dzieci

Lekarze mają trudność w określeniu jednego czynnika powodującego chorobę. Czasem to trauma, taka jak rozpad rodziny czy śmierć bliskiej osoby, a czasem są to połączone różne czynniki. Niestety, wielokrotnie trudno je zidentyfikować i dlatego wizyta u lekarza jest bardzo ważna.

Ostatecznie, depresja u dzieci może być skomplikowana i wieloczynnikowa, dlatego ważne jest, aby zwrócić uwagę na wszelkie objawy depresji u dziecka i uzyskać profesjonalną pomoc jak najszybciej.

Leczenie depresji u dzieci i młodzieży.

Jak się leczy depresję u dzieci? Istnieje wiele sposobów leczenia depresji u dzieci i młodzieży. Metody terapii proponowane są przez lekarza psychiatrę, w czym aktywnie uczestniczy zarówno pacjent, jak i rodzina. U dzieci postępowaniem z wyboru jest podjęcie psychoterapii w ramach najbardziej odpowiadającego jego potrzebom nurtu. Przykładami mogą być psychoterapie poznawczo-behawioralna, psychodynamiczna, integratywną, systemowa, terapię grupową oraz inne. Korzystne jest też oddziaływanie w ramach zajęć terapeutycznych, psychoedukacji, treningów zastępowania agresji, mindfulness, treningi umiejętności prospołecznych oraz wielu innych oddziaływań dedykowanych odpowiednim grupom pacjentów. Często pożądane jest, objęcie członków rodziny opieką psychoterapeuty rodzinnego, w celu zwiększenia szans na postępy leczenia i utrzymanie poprawy zdrowia. Psychiatra może zaproponować również leczenie farmakologiczne lekami przeciwdepresyjnymi lub wzmacniającymi takie oddziaływanie, co może skutecznie umożliwić większą swobodę i otwarcie dziecka na pozytywne wzmocnienia uzyskane przez rodzinę i terapeutów.

Myśli samobójcze u dzieci.

Niezwłoczne podjęcie działań w znalezieniu pomocy jest bardzo ważne, ponieważ dzieci często zatajają przed opiekunami fakt przeżywanych myśli o samobójstwie.

Zadanie pytania wprost np. „Czy masz myśli samobójcze?” nie zwiększa ryzyka popełnienia próby samobójczej, a może przyczynić się do szybszego udzielenia skutecznej pomocy. Kiedy w rozmowie trudno jest znaleźć odpowiednie słowa w reakcji na usłyszaną odpowiedź, warto aktywnie słuchać i nie wartościować usłyszanych od dziecka słów o przeżywanych emocjach. Należy przy tym pamiętać, że myśli samobójcze są objawem chorobowym, oczekiwania typu “to minie samo” lub nakłanianie dziecka do innej, pozytywnej wizji świata może nie spotkać się z ich ustąpieniem.

Wyczekiwanie na to nie jest warte żadnego ryzyka.

Gdzie szukać pomocy w przypadku zaburzeń depresyjnych dzieci?

Dostrzegasz u dziecka niepokojące objawy lub podejrzewasz problemy psychiczne:

Dostrzegasz u dziecka niepokojące objawy lub podejrzewasz problemy psychiczne

• nauczyciel, wychowawca, psycholog lub pedagog w szkole,
• poradnia psychologiczno-pedagogiczna,
• ośrodek środowiskowej opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej (I poziom referencyjności),
• poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży lub poradnia wysokospecjalistyczna (np. dla dzieci z autyzmem)
• placówka leczenia uzależnień dla dzieci i młodzieży
• telefon wsparcia ( link)

Obawiasz się, że u dziecka istnieje bezpośrednie zagrożenie zdrowia lub życia:

• numer alarmowy – 112
• pogotowie ratunkowe – 999
• izba przyjęć w szpitalu, w którym znajduje się oddział psychiatryczny dla dzieci SOR (szpitalny oddział ratunkowy) w szpitalu, w którym znajduje się oddział psychiatryczny dla dzieci

Widzisz, że problemom psychicznym u dziecka towarzyszą objawy somatyczne (ze strony ciała):

• lekarz pierwszego kontaktu (lekarz POZ) – zrobi badania, wykluczy choroby somatyczne, skieruje na leczenie psychiatryczne

Pamiętaj!

Jeżeli dziecko mówi bardziej lub mniej wprost o swojej rezygnacji, o myślach samobójczych, wypowiada treści podważające sens życia, samouszkadza się pierwszy raz w życiu lub charakter samozranień zmienił się (np. dotyczy innych miejsc niż dotychczas, wykonane są przy pomocy innego typu narzędzia, rany są głębsze), a może przejawia inne zachowania bezpośrednio zagrażające życiu (wyskakuje na ulice, chodzi samotnie bez podania miejsca pobytu i nie odbiera przy tym telefonu, nie odpowiada na wiadomości, nie dzieli się tym, unika odpowiedzi na to, gdzie przebywało i z jakiego powodu) należy wezwać służby (112) lub objąć dziecko pod swoją ścisłą opiekę i skontaktować się osobiście z izbą przyjęć oddziału psychiatrycznego, aby uzyskać pomoc.

Wizja hospitalizacji dziecka może być obciążająca emocjonalnie, ale zapewni ochronę życia. Dodatkowo otrzyma szansę na pełen wsparcia i fachowej opieki powrót do zdrowia. Podjęcie takich kroków zapewnia też ochronę przed ewentualnym poczuciem winy w związku z konsekwencjami odroczenia działań.

Kontakt do Oddziału Psychiatrycznego dla dzieci w Szpitalu św. Łukasza w Bolesławcu.

Szczegółowe informacje na temat przyjęcia do oddziału można uzyskać od poniedziałku do piątku w godz. 8:00 – 14:30 pod numerem 571 223 431 lub za pośrednictwem adresu mailowego psychiatria@szpitalboleslawiec.pl.

Szczegóły dotyczące pracy Oddziału Psychiatrycznego dla dzieci znaj państwo tutaj.